110 Yıllık Mektup Gözyaşlarına Boğuyor

Çanakkale Savaşı’nda 25 yaşında şehit düşen Teğmen Behzat Kerim Efendi’nin, cephedeyken doğan oğlu Ertuğrul’a yazdığı mektuplar, yüzyıl sonra bile derin bir hüzün uyandırıyor. İstanbul’daki ailesinden ayrılırken kaleme aldığı satırlarda, “Demir ve kan kaleye gidiyorum” diyen genç subayın vatan sevgisi, bugün de tazeliğini koruyor.

Bir Babanın Son Sözleri

Şehit teğmenin hatıra defterinde yer alan, “Oh! Artık emelime nail oldum. Dinim, yurdum için canımı feda edeceğim” sözleri, onun vatan aşkını gözler önüne seriyor. Trenle cepheye giderken babasının gizli gözyaşlarını, eşi Nebihe’nin hüznünü ve henüz iki aylık olan oğlunun sessiz vedasını anlatan satırlar, tarihin en dokunaklı belgelerinden biri olarak kabul ediliyor.

Rüyasında Gördüğü Oğlu

Behzat Kerim Efendi, şehadetinden kısa süre önce gördüğü bir rüyayı defterine şöyle aktarmış: “Yavrum Ertuğrul başımı okşayarak, ‘Baba, senin öldüğüne hiç ağlamıyorum, gülüyorum’ dedi.” Bu satırların ardından oğluna seslenen şehit baba, “Ben şehit olursam katiyen ağlama, bilakis gül” diyerek vatan savunmasının kutsallığını vurgulamış.

Tarihe Not Düşen Bir Nesil

ÇOMÜ Atatürk ve Çanakkale Savaşlarını Araştırma Merkezi Müdürü Doç. Dr. Barış Borlat, cephedeki askerlerin en büyük korkusunun unutulmak olduğunu belirterek, “Bu mektuplar sayesinde 110 yıl önceki ruh halini anlayabiliyoruz” diyor. Behzat Kerim Efendi’nin de aralarında bulunduğu binlerce kahramanın yazdığı son mektuplar, bir milletin diriliş destanının en samimi tanıkları olarak tarihteki yerini koruyor.