İstanbul’daki nüfus dağılımına ilişkin Türkiye İstatistik Kurumu verileri açıklandı. Buna göre, İstanbul’da yaşayanların sadece 2 milyon 152 bin 878’i kütüğü İstanbul’a kayıtlı. Geri kalan 12 milyon 904 bin kişi ise İstanbul dışında kayıtlı. Bu durumda, Sivaslılar İstanbul’da en fazla ikamet eden grup olarak öne çıkıyor, 754 bin Sivaslı İstanbul’da yaşıyor. İlginç bir şekilde, İstanbul’da yaşayan Kastamonuluların sayısı da Kastamonu’nun nüfusunu geçmiş durumda. İstanbul’da 554 bin Kastamonulu yaşarken, Kastamonu’nun toplam nüfusu 389 bin kişi olarak kaydediliyor. Ayrıca, Ordu’nun 775 bin 800 nüfusu bulunurken, 515 bin Ordulu İstanbul’da ikamet ediyor.
Bölgesel dağılıma bakıldığında ise Karadeniz’in ağırlığı dikkat çekiyor. Giresunlu 482 bin 530 kişiyle İstanbul’da yaşayan Karadenizlilerin en kalabalık grubunu oluşturuyor. Ardından sırasıyla Tokatlılar, Samsunlular, Trabzonlular, Sinoplular ve Rizeliler geliyor. Toplamda İstanbul’da yaşayan Karadenizlilerin sayısı 4 milyon 464 bin kişiyi buluyor. Öte yandan, İstanbul’da yaşayan ve kütükleri Doğu ve Güneydoğu illerinde kayıtlı olan kişiler arasında Erzurumlular 450 bin 286 kişiyle öne çıkıyor. Malatyalılar, Karslılar, Erzincanlılar, Mardinliler, Vanlılar ve Diyarbakırlılar da İstanbul’da yoğun şekilde ikamet eden gruplar arasında yer alıyor. Toplamda İstanbul’da Doğu ve Güneydoğu illerinden gelen kişi sayısı 4 milyon 623 bin 903’e ulaşıyor.
İstanbul’da yaşayanların sayısı 2023 yılında azalmış durumda. Nüfus, 252 bin 27 kişi azalarak 15 milyon 655 bin 924 kişiye geriledi. İstanbul’da yaşayanların oranı da yüzde 18.34’e düştü. Bu azalışta, 6 Şubat depremlerinin yarattığı deprem korkusu ve geçim sıkıntısının önemli bir rol oynadığı belirtiliyor. Ayrıca, pandemi döneminde uzaktan çalışma imkanını öğrenen ve İstanbul’un yoğunluğundan bıkan beyaz yakalıların İstanbul’u terk ettiği ifade ediliyor. Şirketlerin CEO’larından biri, gençlerin ve beyaz yakalıların iş görüşmelerinde uzaktan çalışmayı birinci koşul olarak talep ettiklerini söylüyor. Mevcut çalışanların ise göç, trafik ve ekonomik zorluklar nedeniyle her gün işe gelip gitmek istemediğini belirttiğini dile getiriyor. Bu nedenle işverenler, bu talepleri karşılamayan çalışanların ayrıldığını ve başka şirketlere geçmeyi tercih ettiklerini ifade ediyor.